HOE GAAT HET MET JULLIE?

 

26 januari 2021

Beste ex-Raamstrater,

Hier weer even een kort levensteken van het Stevin front. We zijn gewoon benieuwd hoe het met jullie gaat in deze corona tijd.
De reden voor deze nieuwsbrief is een mail van Marion van Arenthals die ik gisteren kreeg. Zomaar een leuterverhaal zoals ze schreef, maar daardoor niet minder leuk om te lezen. Dat bracht me weer terug in de Stevin tijd en ik dacht aan jullie. Hoe gaat het er nu mee? Het is een vreemde nare tijd en het belangrijkste is dat we die goed doorkomen. Dus laat eens wat van je horen. Ik verzamel weer alle reacties en zorg dat iedereen die te lezen krijgt.

Met mij gaat alles goed, gelukkig geen last van corona behalve dat het saai is allemaal. Vorig jaar rond deze tijd was ik net terug uit Thailand waar Jan Bourquin, Anneke van den Berg, Henny Weerwag en ik een mini Stevinreünie hadden. Een heerlijke tijd toen alles nog normaal was met o.a. een zeer indrukwekkend bezoek aan een olifanten opvangkamp. Zeer de moeite waard.

Lieve allemaal. Ik kijk uit naar jullie mails. Blijf gezond en hopelijk zien we elkaar toch wel weer ergens met of zonder rollator.

Vriendelijke groet,

Eva Jonker

 

REACTIES

 

 

Bij de eerste lock down heb je de Raamstraters opgeroepen hun ervaringen te delen. Nu ben ik benieuwd hoe het met jou is.
Lock down is niet leuk, maar voor het goede doel. Heb je gezelligheid aan mensen om je heen of ben je alleengaand? Geen probleem, maar in de lock down periode niet leuk. Nu nog maar 1 persoon op bezoek. Al je activiteiten konden natuurlijk ook niet doorgaan. En nu? Heb je weer leuke plannen als corona voorbij is?

Hier loopt het. We zijn verhuisd en door corona hadden we alle tijd om dozen uit te pakken. Nu ben ik aan het reorganiseren. Alles had een plek, maar in de praktijk blijkt het soms geen goede plek te zijn. Het houdt me van de straat. Onze kleinkinderen zien we weinig: corona. We willen niet besmet worden. De juf was positief, “moeders” waren positief en ga maar door. Onze zoon in Engeland zit echt opgehokt… De ouders werken allebei 5 dagen, dochter van 5 heeft geen school, dus vakantiedagen worden opgenomen. In de zomer blijven ze waarschijnlijk thuis. Heb jij kleinkinderen? Ook opgehokt? Ons oudste kleinkind in Nederland is net 7, de jongste 2, dus die liggen bijtijds in bed. Dat scheelt. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta. Je zult pubers hebben ... en maar 1 computer ... op 2-hoog-achter wonen, grote zorgen en mogelijk grote problemen ...

Op 4 januari kwam het eerste sneeuwklokje boven de grond. Nu zien we niet veel gebeuren, de hyacinten in een pot staan op uitkomen/bloeien, evenals de kerstroos. De amaryllis in de kamer had 5 bloemen en 2 stengels. De 2e stengel moet nog uit komen. Zo kijk ik uit naar het voorjaar.

Eva, meer (leuter)nieuws heb ik niet. Blijf gezond. Groet van

Marion van Arenthals

 

 

Dankjewel Eva! Leuk om te lezen. Wat mij betreft ook alles oké. Hou je taai.

Een warme groet aan alle anderen en wellicht tot ziens,

Aad Kuiper

 

 

Wat een leuk initiatief. Tot nu toe zijn we de COVID-19 pandemie goed doorgekomen. Dat komt misschien ook omdat we vanaf begin vorig jaar tot aan eind mei druk bezig zijn geweest om een appartement te kopen en ons huis te verkopen. Daar komt enorm veel bij kijken, dus dat heeft ons behoorlijk beziggehouden, wat natuurlijk bijna alle aandacht opslokte en er niet veel tijd over bleef om aan corona te denken. Inmiddels wonen we er al weer bijna 9 maanden en ik moet zeggen echt vervelen doen we ons niet. We golfen allebei en dat mag (weliswaar max met tweeën) dus dat proberen we dan ook zo'n twee keer per week te doen als de weersomstandigheden het toelaten. Op de dagen dat we niet spelen, proberen we elke dag toch minimaal een uur te wandelen. Zo verkennen we onze nieuwe omgeving van Weert, dus daardoor leren we deze goed kennen. Elk nadeel heeft dus zijn voordeel.

Het is wel jammer dat we de kinderen en kleinkinderen weinig tot niet zien, helemaal nu er maar 1 bezoeker mag komen. Maar goed we klagen niet, want we zijn toe nu toe nog steeds gevrijwaard gebleven van dat verschrikkelijke virus in al zijn mutaties. Daarnaast hebben wij geen onzekerheid van het al dan niet verliezen van een baan o.i.d. We hebben ons in deze afgelopen periode twee keer laten testen, allebei de keren gelukkig negatief. Hopelijk helpen al de tot nu getroffen maatregelen om het virus in- en wellicht uit te dammen. Stay safe en tot horens

Peter Bergman

 

 

Ik zou iets leuks op papier willen zetten, maar kan het niet. Ik kreeg 10 minuten geleden het bericht dat mijn dierbaarste jaargenoot en vriend plotseling aan een hartaanval in Litouwen is overleden. We hadden vorige week een bulderend uurtje anekdotes uitwisselen gehad, toen hij mij tussen neus en lippen vertelde van de trap gevallen te zijn. Deed een beetje pijn, maar zeuren doen we niet, liet hij mij weten. Samen hebben we een paar honderd artikelen geschreven en een boek of tien. Dat zal dus in de toekomst niet meer gebeuren. Wij, mijn echtgenote en ik, zullen hem erg missen. Geen uur lang meer skypen, geen boemboes meer opsturen, geen ... Gelukkig heeft hij kunnen meemaken dat zijn kleindochter gerechtigheid heeft gekregen. Haar moeder werd veroordeeld en zit in de nor te knorren. Toen hij een paar weken geleden het vonnis hoorde, kon hij eindelijk opgelucht ademhalen. Een kind van acht jaar dat van de flat in Hoogeveen werd geduwd. Hij heeft er te kort van kunnen genieten.

Jammer Eva maar ik kan even op niets ontspannens komen en moet nog een In Memoriam voor mijn jaargenoten schrijven. Zal een hele klus worden.

Karel Brantz

 

 

Dank je voor je nieuwsbrief. Blijf gezond en bezig.

Herre Bartlema

 

 

In Heino gaat het gelukkig met ons wel goed voor wat betreft de Corona. 2020 was ondanks de corona wel een mooi jaar op sommige punten:
- Er werden 2 kleinkinderen geboren, jammer was dat we ook t.a.v. onze (klein)kinderen wel wat voorzichtig wilden zijn en ze dus minder vaak hebben gezien dan we wilden. De dochters hebben in hun sociale beroepen een redelijke besmettingskans.
- De zomer was mooi dus we wandelden veel, fietsten veel om dan met een broodje zalm en een flesje witte wijn aan de oevers van de Vecht "uit te rusten". Dit compenseerde voor de vakanties, de concerten en andere uitjes die allemaal niet doorgingen. Vrienden konden we in de tuin zien.
- Je had ineens weer tijd om meer te lezen, de zaken te doen die waren blijven liggen.

Maar nu, met het sombere weer, de korte dagen missen we wel de bezoekjes over en weer van buren, vrienden, de mensen van de diverse clubjes, het sporten, etc. Dus kijken we wel uit naar de periode na de vaccinatie. Belangrijkste blijft dat we deze tijd goed doorkomen.

Hopelijk gaat het jullie allen qua gezondheid goed ... nog even volhouden dus.

Frank Bom

 

 

Ik vind deze lock down veel erger dan vorig jaar. Ondanks dat onze reis naar China niet doorging voor de verjaardag van onze kleindochter Aileen was er toch ook het gevoel van rust, niet zo heel erg het opgesloten zijn. Maar in oktober heb ik mijn arm plus schouderkom gebroken, en dat kostte veel energie en zo. In het voorjaar las ik behoorlijk veel, maar door pijnstillers is dat ook op halve kracht gekomen. Nu is het vooral dat het allemaal een beetje uitzichtloos is, maar ook niet zo dat er een heel nieuw ritme is ontstaan. Nog steeds actief voor onze wijk de Haagse Beemden (Breda), in november naar de gemeenteraad gestapt voor een burgersessie, maar van de meets-sessies daarna met ambtenaren word ik echt niet vrolijk. Niet alleen Aileen in China, maar ook de kleinkinderen in Assen, twee meisjes (6, 4) en een jongetje (8 maanden) zijn erg ver weg. Dus is het goed af en toe wat van elkaar te horen, want er ontvallen ook best veel mensen de laatste tijd. De zon moest maar eens gauw doorbreken, je zou bijna naar het carnaval gaan verlangen!

Wim Schul

 

 

Leuk om weer van je te horen. We zitten allen, gezien onze leeftijd in een risicogroep voor Corona. Dus fysieke meeting moeten we maar uitstellen tot na de zomer als iedereen gevaccineerd is. Ik vind deze covid tijd behoorlijk saai. We missen de sociale contacten en de gezellige dingen.

Ik hoor graag van je. Groeten.

PS met frank bom en Victor Knippenberg heb ik zoom contact gehad. Ook mails van andere 5B3 klasgenoten.

Folkert ten Cate

 

 

Hallo allemaal.
Tja, ook hier blijft het bij lezen, wandelen, fietsen en tv-kijken. Na de mislukte chemotherapie van vorig jaar deze tijd en Piet bijna dood ging, heeft zijn oncoloog iets anders gevonden: immuunpillen en die werken voortreffelijk. In het begin nog veel bloedonderzoeken maar nu wordt hij nog maar om de twee maanden geprikt. Voor mij betekende dat aanvankelijk met niemand contact hebben vanwege besmettingsgevaar, maar inmiddels mag ik wel weer een winkel in: de supermarkt nu dus net als iedereen. Maar dat betekende dus ook geen vakantie vorig jaar en dit jaar weten we het nog niet. Er zit maar één nadeel aan die pillen, hij mag absoluut niet ziek worden want dan verliezen ze hun werking. Dus voorlopig nog geen vliegreis. Daarnaast kan hij ook niet geprikt worden, want dat werkt bij hem niet.

Maar we vermaken ons prima en zijn van plan, als het kan, een huisje te huren en dan daar wat rondkijken.

Zo even zat ik de Libelle door te bladeren en zag tot mijn verrassing een een ingezonden brief van Jope Mooijman (nr 5, blz 9). Zo is de Libelle ook nog ergens goed voor!

Voor jullie een hartelijke groet en wie weet tot april of mei.

Hilda Kuiper

 

 

Hallo allemaal.
Even een beetje nieuws vanuit het Verenigd Koninkrijk wat niet in De Telegraaf staat. Want Herefordshire is een van de dunst bevolkte provincies, ver van Londen, en heeft niet zo veel Covid-19 gevallen gehad. Wij zijn nog steeds gezond, gaan alleen uit voor boodschappen en ons wekelijks bezoek aan mijn schoonouders (99 en 92 nu) die in onze 'support bubble' zitten. En als het kan de wandelingen linksom en rechtsom door de velden. Helaas is het erg nat geweest in januari en februari dus de blubber kwam tot over onze enkels!

Ik heb mijn Oxford/AstraZenica prik zo'n 10 dagen geleden gehad, geen bijwerkingen om over naar huis te schrijven. Mijn vrouw is nu de volgende op de lijst. Een van de weinige acties van Boris Johnson die goed zijn uitgekomen, meer dan 18 miljoen vaccinaties zijn al gedaan. Het einde van Lockdown nr. 3 is in zicht, we gaan de goede kant op. Meteen maar een bezoek aan de kapper geboekt voor 16 april ... Hard nodig, ik zou al lang naar huis zijn gestuurd in de Nagelsmit dagen!

We gaan ook voor een 'Staycation' in juni in Wales. Hopelijk gaat dat door want wat lockdown maatregelen betreft is het allerminst een Verenigd Koningkrijk, meer een Klein Brittannië. Gelukkig hebben we hier geen avondklok-gedoe gehad. Hier en daar hebben de jongeren natuurlijk feestjes georganiseerd, maar er zijn toch wel wat boetes uitgedeeld van £10000. Geen enkel medelijden met die figuren!

En wat hebben we nog meer gedaan? Tussen de lockdowns een week naar Yorkshire geweest. 1500 negatieven geconverteerd naar digitaal. 34000 digitale fotos van tussen 1990 en nu gesorteerd op jaar, maand en dag. Met behulp van wat software natuurlijk. Hout hakken voor de allesbrander. Woonkamer geschilderd en nieuwe lampen opgehangen. Mesh-WiFi geïnstalleerd. Nieuwe recepten uitgeprobeerd; de Stromboli pizza is een hit!
Wat niet: Autos wassen. Naar Turkije geweest voor ons jaarlijkse bezoek aan ons appartement.

Ik heb met interesse het verhaal van Henny over Thailand gelezen. Onze zoon zit nu al een jaar in Vietnam, en daar luistert de bevolking nog beter naar wat de regering zegt. Grenzen al gesloten sinds maart 2020! Avondklok? Geen probleem. Scholen dicht en internet lessen bij het minste geringste gevaar. Resultaat is geen drie golven van besmettingen en doden gehad, alleen maar twee. En de stand van zaken in de recente tweede golf is vandaag 25/02/2021 820 besmettingen, 0 doden.

Groeten aan iedereen, en 'Stay Safe'.

Lucas van den Bogaerde

 

 

Zoals Eva al schreef: vorig jaar waren het betere tijden (zie foto)!
We hebben inmiddels onze zoon en schoondochter in Thailand al een jaar niet gezien. Het is op het moment nog steeds erg moeilijk om hen te bezoeken vanwege de strenge maatregelen van de Thaise regering. We hebben onze hoop nu gevestigd op spoedige vaccinatie.

Zoals veel van onze klasgenoten hebben ook wij met ziekte te maken gekregen. Mijn man kreeg onlangs een zwaar herseninfarct. Gelukkig waren we er snel bij en mede vanwege zijn goede conditie is hij al voor een groot deel weer de oude.

Verder proberen wij ondanks alles te leven volgens het motto "Pluk de dag"!

Henny van Ofwegen-Weerwag

 

 

1 april 2020

Beste ex-Raamstrater,

Alweer bijna een jaar geleden hebben veel ex-Raamstraters elkaar weer even gezien. Wat gaat de tijd snel. Toen waren we nog allemaal gezond, in elk geval degenen die er waren. Maar hoe gaat het nu met jullie?

Ook al staat er voorlopig geen nieuwe reünie op stapel daarom willen we toch wel weten hoe het nu met iedereen gaat lijkt mij. Het zijn erg vervelende en angstige tijden met dit Coronavirus. Ik hoop dat iedereen zelf en ook jullie naasten gezond zijn gebleven. Stuur mij even een berichtje hoe het nu met jullie is, ik zal alle reacties verzamelen en ze in een Nieuwsbrief verwerken. Zo blijven toch een beetje bij elkaar.

En je mag ook een gouden tip vermelden hoe de dag door te komen. Niet iedereen is een tuinfanaat of een Miep Kraak. Wat kun je dan nog doen behalve lezen.

En…… misschien heb je nu de tijd om die ene klasgenoot die tot nu toe niet te vinden was op te sporen. Zoek op internet, kijk in telefoonbestanden, vraag na bij buren of bij ex-werkgevers, wees creatief! Het zou leuk zijn wanneer ook zij aanwezig kunnen zijn wanneer we toch nog een “laatste” reünie willen organiseren.

Ik hoop een uitpuilende mailbox te krijgen.

Met mij gaat het goed, ik ben gezond en heel voorzichtig. Heb ook geen meldingen van Corona in mijn naaste omgeving. Al mijn vrijwilligerswerk ligt stil dus dat is balen. Dus ben stiekem al heel voorzichtig begonnen met een evenement dat in december gaat plaatsvinden in de hoop dat het dan weer kan en mag.

Luitjes, laat wat van je horen. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen.

Met vriendelijke groet,

Eva Jonker

 

REACTIES

 

 

Hierbij een berichtje over hoe het met mij en mijn familie gaat. Kort gezegd: het gaat goed! Ondanks de Corona-crisis heb ik het nog redelijk druk. Ik heb nog een aanstelling in het LUMC, maar aangezien ik niet meer direct bezig ben met patiënten werk ik nu vanuit huis. Ik heb nog een onderzoeksproject dat we aan het afronden zijn en dat moet dan nog gepubliceerd worden. Mijn werk voor de ethische commissie gaat gewoon door, we vergaderen nu via het computerscherm en dat gaat goed. Helaas hebben we een seminar, dat wij jaarlijks organiseren in Herborn, Duitsland, moeten uitstellen tot volgend jaar.
Lia en ik vervelen ons niet, we hebben een grote tuin waar we best veel tijd in doorbrengen en we gaan ’s-morgens vroeg wandelen in het recreatiegebied Vlietland, vlak bij ons huis. Zo vroeg kom je daar haast niemand tegen. Gelukkig hebben we een mooi en zonnig voorjaar! Wat we wel erg missen is het directe contact met onze kleinzoontjes, die beiden ongeveer anderhalf jaar oud zijn. We zien ze gelukkig wel op het beeldscherm via Facetime.
In onze naaste omgeving hebben we geen Corona-besmettingen meegemaakt. We horen van onze oudste zoon en zijn partner dat je beter niet in het ziekenhuis terecht kan komen met een Corona-infectie. Zij maken het drama dagelijks mee: hij als internist-intensivist in de ICU van het ziekenhuis in Hilversum en zij als anesthesist in de ICU van het ziekenhuis in Nieuwegein. Zij maken daar lange dagen (en nachten). Gelukkig neemt de druk op de intensive care afdelingen nu langzaam af. Wij worden van boodschappen voorzien door onze jongste zoon en zijn partner, die beiden vanuit huis kunnen werken. Ik heb dus geen idee hoe het er nu aan toe gaat bij de AH, de laatste keer dat ik daar was (2e week van maart) leek het of de winkel leeggeplunderd was. Het schijnt er nu weer ordelijk aan toe te gaan. Een gevolg van de Corona-maatregelen is dat ik niet naar de kapper kan en mijn haar nu een lengte heeft waarvoor je op de Stevin-HBS door Nagelsmit van school werd gestuurd (vraag maar aan Peter de Ronde).
Dus samengevat gaat het met ons goed. We moeten alleen nog wachten op een goed werkend veilig vaccin. Ik vrees dat het wel tot volgend jaar zal duren tot dat beschikbaar komt, dus we moeten nog wel even geduld hebben.
Groeten en probeer gezond te blijven!

Peter Heidt

 

 

Mijn vrouw is piano aan het spelen, buiten is het typisch British Bank Holiday weer (koud) dus heb ik nu wat tijd om een klein artikeltje te produceren!
Lockdown in het Verenigd Koninkrijk:
Vandaag, tweede Paasdag, is het precies 4 weken geleden dat hier de lockdown periode werd aangekondigd. Dat was net nadat wij nog een heel weekend in Torquay waren geweest voor een volksdansfestijn. Meer dan 80 mensen op de dansvloer die elkaar konstant aanraakten, dat kan nu echt niet meer! Er was genoeg handgel aanwezig dus we waren niet zo bezorgd, maar toch.... Wat hebben we sinds die tijd allemaal gedaan?
1. Werken in de tuin, werken in de tuin, en werken in de tuin! Hoewel we het vuil eigenlijk niet kwijt kunnen want de 'stort' is gesloten. Moeten nu wat pootaardappelen gaan kopen, waarschijnlijk via het internet. Dan kunnen we weer verder.
2. Wandelen. Ons huis is vlak buiten Hereford zelf, en we kunnen vanaf ons erf meteen op verschillende openbare paden komen die door de velden gaan. Rondje linksom, rondje rechtsom, zo veel hebben we nog nooit gelopen in de bijna vijf jaar sinds we hier wonen. Voor diegenen die dat op Google Maps of Earth willen bekijken: Postcode HR2 8EB, of beter 52°01'52.1"N 2°42'46.5"W.
3. Naar de supermarkt gaan. Een keer per week, maar we moeten ook inkopen doen voor Vicky's ouders. Die zijn 98 en 90, hebben gezondheidsproblemen, wonen toch nog thuis, dus zouden in de 'most vulnerable' categorie moeten vallen. Dus niet.... Ze zijn al jaren vaste klant bij Tesco voor de thuisbezorging, nu echter geen enkel tijdslot te vinden, sinds dat Boris Johnson op de televisie zei dat iedereen maar on-line shopping moest gaan doen! Hij had dat toch maar eens even van te voren met die supermarkten moeten bespreken want nu is het chaos: geen enkele supermarkt heeft de capaciteit daarvoor. Natuurlijk was het een eenvoudige IT job geweest om de oudste en vaste klanten uit het bestand (ze weten toch alles van je?) te filteren en die voorrang te geven, maar dat is te veel gevraagd blijkbaar. Dus voor ons is dat een 60 kilometer rondrit in de stekkerauto om de boodschappen bij opa en oma af te leveren. Hopelijk komt er verbetering in deze situatie want zo is het niks ....
4. Skypen met onze kinderen. Zoon Robert zit in Saigon Vietnam, heeft daar een baan als Engelse taal onderwijzer. Helemaal niet zijn specialiteit, maar banen in de olie industrie zijn er niet te vinden, ook niet met een masters bul.... Alle lessen gaan via het internet! Dochter Laura werkt in Londen, vanuit een flat die ze deelt met haar vriend. Ook niet ideaal, maar misschien beter dan werkloos of 'furloughed'. Niemand had ooit van dat laatste woord gehoord. Het betekent dat je officieel nog in dienst ben bij een bedrijf, maar dat de overheid je betaalt: 80% van het normale salaris.
5. Televisie kijken. Al die programma's die nog op de harde schijf of USB stick staan.....

Lucas van den Bogaerde en Victoria

 

 

Mijn man is behoorlijk ziek, de leukemie van vijf jaar geleden is teruggekomen.De chemokuur sloeg deze keer niet aan en nu proberen ze iets nieuws. Hij is net gisteren ontslagen uit het ziekenhuis, met de nodige restricties, waarvan eentje voor mij ook: ik mag geen boodschappen doen. Gelukkig heb ik genoeg boodschappenmeisjes! Met mij is alles goed.
Ik wens iedereen het allerbeste, toch een beetje gezellige Pasen en volhouden dat binnen zitten! Hartelijke groet,

Hilda

 

 

Ik heb geen gezondheidsklachten en hoop dat het zo blijft. Hopelijk kunnen mijn schoolgenoten dat ook zeggen.
Ik wens iedereen veel sterkte deze tijd.

Geertje Janssen

 

 

Alles goed hier in het zuiden van de VS. Ik woon in Thomasville, GA, net over de Florida grens, met de auto kan ik in 20min. in FL zijn. We zijn nu al bijna 3 weken in huis en als we naar buiten gaan dragen we een masker. Toen de virus net begon gingen de mensen in paniek kopen en de supermarkets waren leeggekocht binnen 3 dagen. Vooral toiletpaper en handsoap.
De supermarkets laten nu alleen maar een bepaald tal mensen binnen en als iemand klaar is dan kan een ander binnenkomen. Ze hebben de lanen in de supermarkets one-way gemaakt zodat mensen elkaar niet tegenkomen. Ik weet niet waar dit allemaal heen gaat, maar ik geloof dat het ergste nu wel voorbij is (hoop ik tenminste). Met het nieuws hier weet je niet wie je kan geloven, dus we zullen wel zien.
Ik hoop dat het goed gaat met iedereen daar. Ik zag een video van Schiphol en je zag geen mens in de vertrekhallen. Wel, laten we de moed maar houden, ook dit gaat voorbij. Hartelijke groetjes,

Michael Ryshouwer

 

 

Even een berichtje van mij uit Portugal. Met ons gaat het goed, we zijn gezond, gelukkig!
Hier in Portugal is de noodtoestand afgekondigd, wat inhoudt dat we alleen naar buiten mogen voor de noodzakelijke boodschappen of een bezoek aan de apotheek of bank en een rondje dichtbij huis met de hond. Nu heb ik een hond, waardoor ik een aantal malen naar buiten kan. We hebben een prachtig park voor de deur en bovendien heeft mijn appartement een groot balkon met een fantastisch uitzicht over zee. De stranden zijn gesloten en het is de eerste keer in de 12 jaar dat ik hier woon dat ik een volkomen leeg strand zie.
Alles is gesloten , behalve de supermarkten en apotheken, maar de restaurantjes bij ons in de buurt zijn creatief en hebben take away. Doordat Portugal al snel maatregelen nam is het aantal Coronagevallen zeer beperkt in vergelijking met ons buurland Spanje, daar is de situatie verschrikkelijk zoals jullie weten. Wij houden de moed erin, hebben nu de tijd om veel te lezen en muziek te luisteren, daar genieten we dan weer erg van.
Aan iedereen die dit leest wens ik het allerbeste, geniet van de kleine dingen die nu ineens zo belangrijk zijn en zo kunnen we uitkijken naar betere tijden. Lieve groet,

Thea Verhoeks

 

 

Sorry dat ik tot nu toe niets van me heb laten horen, maar daar had ik een goede reden voor. Mijn man Kees heeft namelijk 3 weken in het ziekenhuis gelegen met een moeilijk te genezen abces in zijn longen. Godzijdank geen Corona, maar begonnen met een longontsteking. De drie weken waren nodig om een passend antibioticum te vinden. Twee operaties en een tijdelijke drain en een medicijn hebben ervoor gezorgd dat de koorts na drie weken is gedaald van 40.1 naar 37.4. Hij is gelukkig weer thuis; we zijn er nog niet, maar hij is in ieder geval op de goede weg. Ik kon in die drie weken niet bij hem op bezoek; we zijn nog nooit zo blij geweest met ons mobieltje. Iedere week reed mijn dochter met mij naar het ziekenhuis in Bergen op Zoom om een tas met schone pyjama's te brengen en de was weer op te halen. Dan kon ik achter glas met mondkap en handschoenen even naar hem zwaaien.
De drie weken dat hij in het ziekenhuis lag heb ik gebruikt om (buiten het poetsen van ons appartement) op vakantie te gaan in mijn fotoboeken. Van iedere reis die we hebben gemaakt maak ik altijd via CEWE digitaal een fotoalbum. Hoe tevreden kan een mens zijn met eenvoudige middelen. Ik hoop dat jij en de andere Raamstraters goed de Corona-crisis doorkomen; voor iedereen geldt denk ik: gezondheid is ons grootste goed.
Blijf voorzichtig. Hartelijke groeten

Jope Masseling

 

 

Wat leuk dat je weer actie hebt ondernomen om de ex-Raamstraters te laten bijpraten over ieders welbevinden in deze hectische tijd. We hebben gelukkig nog geen dramatische verhalen gehoord en ik hoop dat die de komende tijd ook achterwege blijven. Met mij gaat het in ieder geval goed en, ondanks de beperkende maatregelen, verveel ik me geen moment. Dat is onder meer het voordeel van het hebben van een hond, want die moet toch minimaal zes keer per dag naar buiten om te spelen en zijn behoefte te doen. Ik ga er van uit dat met jou ook alles goed gaat en hoop dat je nog een hoop positieve reacties krijgt.
Bedankt voor jouw initiatief en hartelijke groet,

Kees Mioch

 

 

Hallo andere Raamstraters. Graag wil ik het initiatief van Eefje steunen en een stukje van onze privacy met jullie delen. En dat kan gemakkelijk want mijn veronderstelling is dat de invulling van onze internering bij velen op dezelfde zaken neerkomt.
Tot nog toe hebben mijn eega en ik geen klagen. We hebben (nog) geen enkel spoortje van snotteren, hoesten, niezen of ademnood ondervonden. Wij prijzen ons gelukkig dat we genoeg ruimte om ons heen hebben om geen claustrofobische momenten te ervaren. ‘Mijn’ garage en werkruimte heb ik onder handen genomen en ik hoor met regelmaat dat in gesprekken met schoonzus of andere bellers vol trots wordt gerept over het feit dat in de twintig jaar dat we onze stulp bewonen de garage er, op de dag van de verhuizing na, nog nooit zo netjes bij stond… Ook de tuin zelf wordt met overdreven precisie ontdaan van ongerechtigheden, te lange takken en twijgjes zijn niet veilig voor mijn snoeischaar. Ook de voegen van al het straatwerk is vrij van ongewenst groen. Verder vul ik de dag met een bezoekje aan Appie om half acht in de ochtend en het uitlaten van de hond en mezelf.
Wat ons wel tegengevallen is, is het feit dat ik vorige week weer eens opa ben geworden maar dat we het voorlopig alleen met digitaal beeld moeten doen. Op dit moment, dat ik onze ervaringen aan het delen sla, ervaar ik de puinhoop die mijn werkkamer nog is. Daar was ik aan begonnen toen de biologische kalender nog geen ‘lente’ aankondigde. Vandaar de verschoven voorkeuren van de laatste twee weken die uitgingen naar garage en tuin. Volgens mij wordt het weekend wat minder tot slecht en dan komt alles weer goed!
Ik hoop dat alle verslagen van jullie -hoe deze periode door te komen- mij blij gaan stemmen en dat de conclusie mag zijn dat het voor een zogenaamde ‘laatste’ reunie in 2021 zelfs nog veel te vroeg is. Onze generatie valt dan wel in de categorie risicovol, maar daarbinnen zitten we met ons allen in het meest vitale deel, toch?? Zet ‘m op met zijn allen!! Fijne Paasdagen in gepast gezelschap en op gepaste afstand … En graag tot weerziens in goede gezondheid!!

Roy Nolten

 

 

Leuk om een berichtje te ontvangen.
Met mij, mijn vrouw en de rest van de familie gaat het goed. We zijn beiden 73 jaar en uiteraard begint dan het een en ander wat meer te piepen en te kraken. Desondanks zijn we actief met tennissen, fietsen en met onze grootste hobby vaak en ver reizen. Sinds ik in 2004 met pensioen ben, zijn we een paar maanden per jaar met vakantie. Daarnaast ben ik penningmeester van een skivereniging, waarvoor ik ook de website onderhoud. Mijn vrouw doet de redactie van het verenigingsblad.
Omdat we wintersportliefhebbers zijn, combineren we onze reizen vaak met wintersportactiviteiten. Dat betekent dat we in de winter in landen als Canada, Amerika en Scandinavië wekenlang met een 4WD rondtrekken van plaats naar plaats. Op sommige plaatsen skiën we en op andere plaatsen maken we snowshoe-wandelingen. Vorig jaar ben ik in Canada een dag op pad geweest met een helikopter voor het maken van poedersneeuwafdalingen, en hebben we 7 weken door Australië getrokken.
Op dit moment liggen door Corona natuurlijk nagenoeg alle activiteiten stil. We hebben een reis naar Canada moeten afzeggen. Jammer, maar we zijn beslist niet zielig. Dit jaar hebben zijn we al ruim 3 weken op pad geweest naar de Franse Alpen, IJsland en Oostenrijk. Canada komt nog wel een keer. In augustus gaan we altijd naar Frankrijk voor een ultieme doe-niks-vakantie.
Omdat al onze sociale contacten stil liggen, hebben we nu zeeën van tijd. We vermaken ons uitstekend met het oppakken van klussen die al heel lang op het to-do-lijstje staan. Het bizarre voordeel van de "social distance" is dat je klussen zonder onderbreking kan afmaken en dan ook nog tijd overhouden om alle tijdschriften en boeken uit te lezen. Het resultaat is dat alle bomen in onze tuin zijn gesnoeid, het hek gerepareerd is en dat alle halogeen spotjes in de keuken zijn vervangen door LED-spots.
Kortom we vervelen ons geen meter.
Ik ben benieuwd of er nog een reünie komt. Ik probeer dan zeker van de partij te zijn. Groetjes,

Ronald Heemskerk

 

 

Met mij gaat het goed. Werk vanaf huis. Ben maatschappelijk werkster voor dak en thuislozen, risico jongeren en top 400 en 600 (draaideur criminelen). Heb het nu extra druk, dus verveel me niet.
Tevens is mijn badkamer gesloopt en wordt nu weer opgebouwd. Al met al merk ik dus weinig van corona. Alleen het feit dat ik geen fysiek contact met mijn klanten heb, is lastig.
Wens jullie alle goeds en houd vol. Groetjes,

Anneke van den Berg

 

 

I hope you are well in these crazy times. Here in Canada we are several weeks behind Holland on the coronavirus timeline. Some stubborn folks are just starting to realize that it can be really bad. The government is trying very hard to get people to stay home as much as possible and they are giving out fines when people do not stay 2 meters away from each other. Those over 70 have been asked to self isolate and to get younger people to do their shopping etc; I have been home for two weeks now and my house has never been so clean. Luckily I live in a quiet retirement community and it’s possible to go for a walk without problems, also I go for a drive so once in a while just to see a different scenery.
To all my former classmates,I hope you are well. Take care and stay safe.

Els Couprie
Sorry that I can’t write in Dutch, my spellchecker changes all the words to English with rather hilarious results.

 

 

Sorry voor de wat late reactie. Ik voel me gelukkig goed en ik hoop dat dat ook voor jou, je familie en de "Stevin familie" geldt. Ik wens jou en iedereen veel sterkte toe. Ik ga er vanuit dat we dit, hoe lang het ook nog zal duren, goed zullen doorstaan. Groet,

Gerrit Helleman

 

 

Fijn dat je dit doet, Eva. Lance, Ilana en ik “are sheltering in place” en gezond. Het allerbeste met iedereen.

Chelly Spier

 

 

Dag Eva en vele anderen. Fijn om iets te vernemen vanuit het Haagse.
Ja, ik zit hier in het Zeeuwse Kortgene. Blijf zoveel mogelijk binnen. Dus: beetje opgehokt en wellicht op een gegeven moment, als logisch gevolg, een beetje opgefokt. Zeeland heeft ingrijpende maatregelen genomen. De campings, vakantieparken, b&b’s zijn gesloten, particulier vakantiehuizen verhuren en zelf in je tweede huis bijkomen van drukke werkzaamheden: het mag niet. Voor particulieren geldt: overdag mag je, van 7 tot 19 uur, wel in je tweede huis verblijven, maar daarna gewoon terug naar de hoofdwoning. Maar liever: wegblijven. Groot voordeel: het is hier stil, opmerkelijk stil. Geen vliegtuigen, bijna geen auto’s en motoren op de wegen en geen grote groepen fietsers. Wat opvalt: de vogeltjes fluiten het hoogste lied!
Verder heb ik moeite met de stilte; weet soms niet welke dag het is: mijn ritme is verstoord. Maak mij er geen grote zorgen over: ik ben niet de enige. En mijn kapsel is knudde. Mijn voeten doen “au” want de pedicure mag niet werken.
Ik ben blij en dankbaar dat de krantenbezorgster zeer trouw de PZC 6 x per week bezorgt. En de postbode is ook veel waard. Een papieren brief is veel emotioneler dan een mailbericht. Zelfs als, zoals vandaag, de rekening voor de autoverzekering in die ene envelop zat.
Ik laat het hierbij. Zorgen jullie allemaal goed voor jezelf?! Hartelijke groet van

Anneke Groenendijk (Examenjaar 1955).

 

 

Met mij gaat het goed, ben nu 75 en voel me nog 16. Ben nog aan de studie (klassiek orgel in Amsterdam en kerkmuziek in Den Haag), 5 jaar geleden getrouwd met iemand die goed viool speelt en beroepsmatig bestuurder van zorgcentrum en dus nu heel druk. Ik ben hier 32 jaar leraar basisonderwijs geweest en geniet van mijn pensioen. Momenteel is mijn cirkeltje niet zo groot, beperkt tot huis met lekker grote tuin en een heerlijk huis in Barneveld en het bos bij Kasteel De Schaffelaar waar onze hond mij elke morgen uitlaat. Ik ben gezond maar dat kan in deze tijd zomaar veranderen. Ik ben er niet bang voor. Groeten,

Jan Scheijgrond

 

 

Het gaat hier heel goed, Corona zorgt er voor dat we veel thuis zijn. Dus niet even snel naar, even de auto pakken om, even naar een museum, lunchafspraak met enz.enz. Nee, Corona heeft ervoor gezorgd, dat ik heel huishoudelijk ben. De kasten in de garage, leeggehaald, gesopt, ingeruimd en een kringloopdoos klaargemaakt. Gelijk weg brengen, helaas kringloopwinkel natuurlijk dicht. Hetzelfde met de kamerkasten, maar die moesten nog in de was gezet worden. Deuren open, muziekje aan …. Wat een leuk werkje eigenlijk … Nu ben ik in mijn kamer bezig, boekenkasten leeg+opruimen: L. Leopold, Nederlandse schrijvers en schrijfsters deel 1. Tja, lang niet ingekeken, niemand heeft er belangstelling voor en het is natuurlijk ook verouderd. Kringloop of oudpapier? Jeugdsentiment! Gaat het bij andere Raamstraters net zo?
We wonen in een fijn huis, tuin op de zon. De tuin is nog nooit zo vroeg klaar geweest, onkruid eruit, een paar nieuwe planten erin, kweekkastje in de vensterbank enz. We leven al 4 weken buiten, koffie of een glas wijn drinken, lunchen enz. We houden ons wel aan de social distance, ruim geïnterpreteerd. De voorraadkast en diepvries eten we leeg, we doen om de beurt voor een paar dagen boodschappen. Geen probleem dus. We behoren natuurlijk inmiddels ook tot de risicogroep, maar zijn (voor zover we weten) gezond. Daarom nodigen we mensen uit voor een kopje koffie of een glaasje, alleen als we buiten kunnen zitten op gepaste afstand en niet meer dan twee tegelijk. En dat werkt. Onze kinderen zien we via Skype, zoals dat bij veel mensen gaat. Eind maart was ik jarig, we hebben met onze kinderen en kleinkinderen (oudste is 6 jaar) tegelijk koffie gedronken met gebak en ’s avonds gegourmet, Skype aan. Net echt. Met dit mooie weer is het geen straf om thuis te zijn en we hopen dat iedereen goed door deze periode komt, want het is niet niks. Groet van

Marion van Arenthals

 

 

Met mij gaat het uitstekend.
Sinds een maand terug uit Thailand, nu gedwongen thuis.
Normaliter werk ik in deze tijd veel met bezoekende toeristen uit de USA, maar dat ligt dus stil. Lezen, films editen, en bingewatchen, meer niet....
Groet aan alle overgebleven Stevinners,
Klas 5B 1964

René Smit

 

 

Gelet op de beperkingen door gezondheid en corona gaat het naar wens. Alleen dat thuis hokken valt tegen.

Karel Brantz

 

 

 

Tot nu toe komen wij de, wat saaie, dagen uitstekend door. Gelukkig nog geen klachten en ook niet in onze omgeving. We wandelen veel, het is hier redelijk rustig, ipv te tennissen en naar de sportschool. Daarnaast schijnt regelmatig de zon en is het heerlijk in de tuin.
Voor jullie allen: blijf gezond en optimistisch. Groeten van

Frans en Doro

 

 

Hier is alles (nog) goed. Ik vermoed dat het overlijden van Piet van Voorthuizen van de Zuidlaren HBS nog niet bij jullie bekend is. Vrgr.

Dick Burggraaff

 

 

Bedankt voor jouw belangstelling lief van je!
Ik kom de dagen goed door, probeer per dag toch een uur in de omgeving te wandelen (afstand 1,5 meter). Ik heb de laatste weken heel veel gelezen. Met jou ook alles goed? Pas goed op jezelf.

Peter Bergman

 

 

Wat een goed idee. Een virtuele reunie, ik doe mee.
Ik praat niet graag over mijzelf, maar ik ben gezegend met een goede gezondheid, die ik nog steeds benutten kan voor mijn missie : een duurzame circulaire landbouw, die voldoende en veilig voedsel produceert. Ik kan daaraan werken dankzij de uitstekende intellectuele basis die de prachtige HBS-B opleiding mij heeft geboden. Leve de Raamstraat!
Ook in mijn omgeving gelukkig geen coronaslachtoffers. Ook jij het allerbeste gewenst in deze tijd. Beste groet,

Herre Bartlema

 

 

Persoonlijk gaat het ons (nog) goed. Het leven is allemaal wel heel erg veranderd. Eigenlijk is al ons vrijwilligerswerk gestopt, draaien de verenigingen hier niet meer.
Zoals je weet is Heino klein en dan hoor je veel van de mensen in je dorp, van je diverse clubjes. Vanmorgen stonden we naar de lijkwagen te zwaaien van een onzer buurtbuscollega's die afgelopen donderdag overleed aan Corona. Op 10 maart hadden we nog de gezamenlijke ledenvergadering waar hij in volle glorie aanwezig was. Gisteravond hoorde ik over een andere buurtbuscollega (tevens mede-koorlid) dat hij flink ziek thuis is en zijn vrouw momenteel aan de beademing ligt. Hopelijk gaat dat goed.
Toen ik vanmorgen onze geleende buurtbus wegbracht naar een collega buurtbusvereniging hoorde ik dat daar ook 2 mensen waren overleden, 1 aan Corona. Dus dat is wel allemaal heel dichtbij. Dat Corona-virus is echt een killer waarbij het verraderlijke is dat de 80% mensen die er niet/nauwelijks ziek van worden wel anderen, zonder het te weten, kunnen besmetten.
Gelukkig hebben we ook goed nieuws: afgelopen zaterdag werd ons 3e kleinkind geboren (meisje: Nori) met wie het goed gaat. Helaas kunnen/gaan we niet naar Amsterdam om de kleine te bewonderen, wij willen niet het risico lopen de jonge familie te besmetten. We hebben dus net ge-groep-whatsappt met de beide dochters, de 3 kleintjes en voor de video een beschuit met muisjes gegeten.
Mijn idee was om dit jaar weer eens eindexamenklas 5B3 te polsen voor een meeting, maar dat zal er voorlopig wel niet van komen.
Eva laat het je goed gaan, hopelijk ontspring je de dans, net zoals ik dat hoop voor onszelf en alle dierbaren in onze omgeving.
P.S. Ik ben bezig aan het boek "De Pest" van Albert Camus, een intrigerend boek met veel gelijkenissen met ons heden. Mocht je een e-reader hebben dan hoor ik dat wel van je. (2 van mijn leesclubvrienden vonden het te belastend om dat nu te gaan lezen). Welgemeende hartelijke groeten,

Frank Bom

 

 

Leuk initiatief! Het gaat ons zonder meer goed. Ons huis in Frankrijk, waar we grootste deel van het jaar wonen, is nu voorlopig onbereikbaar. Gelukkig hebben we daar Rosalie, die een paar honderd meter verder woont en die huis en ommelanden verzorgt. Dat is een zorg minder.
In Almelo hebben we een penthouse dat uitziet over het Nijreesbos en een ruim terras heeft waar het nu in de zon goed verblijven is. Boodschappen doen we om de paar dagen heel vroeg - de lokale supermarkten zijn dan uitsluitend open voor ouderen. Het wordt wel even ingewreven, maar als dàt alles is ...
De enige ongelukkige in onze omgeving is onze rooie kat Kees die zijn Franse velden, bossen en kattenvrienden mist. Op het terras mag hij niet meer komen sinds hij vorig jaar een 15 meter naar beneden dook. Overigens: de enige schade toen was de deuk in z’n ego, dat omgekeerd evenredig is aan zijn gewicht van 3,5 kilo... Mijn AnneLies brengt de dag door met lezen en therapeutische oefeningen. Begin januari heeft ze een nieuwe knie gekregen die soepel moet blijven. Ze is blij met trappenhuis... en verder maken we dagelijks een wandelingetje - steeds wat verder en alles pijnloos. Ik zei al: het gaat goed.
De kleine kleinkinderen zijn natuurlijk thuis opgehokt met huiswerk en die redden zich prima. De oudste kleinzoon kan zijn laatste verrichtingen van de sportacademie nu helaas niet afmaken, dus is nu op zoek naar een baantje om in beweging te blijven. Onze zoon, stadionmanager en hoofd beveiliging van Heracles, zit thuis te wachten op de hervatting van de competitie, en de dochter zit met haar kinderen aan het huiswerk, want ze hoopt binnenkort een vervolgstudie af te ronden. Het bedrijf van de schoonzoon draait ongestoord verder. De schoondochter is uit zicht - er is een scheiding aanstaande. Het huis is gelukkig nèt, met ruime overwaarde, verkocht.
Ik heb de afgelopen maanden afscheid genomen van een aantal bestuursfuncties bij MKB Nederland en de GGZ instelling Dimence. Wat rest - en dat blijf ik nog wel even doen - is het voorzitterschap van de huurdersorganisatie van een Almelose corporatie. Het is een club van zo’n 12.000 huurders, dus stelt wel iets voor, maar dankzij een geweldig secretariaat een ‘zalfje’ om te doen. Verder: crypto’s uit NRC, Tubantia en Telegraaf, en nog een stapel boeken. Plus Kees, natuurlijk. En het therapeutisch wandelen.
Kortom: de dagen blijven omvliegen. En ik wilde nog wel gaan schilderen. Maar dat doe ik in Frankrijk wel weer. Dat land zal toch wel ‘ns een keer opengaan?! Ben benieuwd naar de reacties die je gaat krijgen!

Wim van der Elst

 

 

Ook met mij gaat het prima, kan van mijn vak nog steeds geen afscheid nemen en werk nog twee dagen per week, heerlijk, voel mij dus nog een jonge god (lach nu niet) met wat verschijnselen, die ik op 18-jarige leeftijd niet had. Wie wel!
Kijk nu al uit naar het evenement in november en hoop dat wij ons dan weer zonder zorgen ons buiten kunnen bewegen.
Vijftig jaar geleden begon ik mijn loopbaan als boekhouder. Daar thuiszitten niets voor mij is, werk ik nu weer als boekhouder bij een advocatenkantoor in Wassenaar en dat geeft mij een lekker gevoel en kom ik thuis met allerlei verhalen, al is het maar de file waar ik in zat, alhoewel op dit ogenblik kom ik thuis om te vertellen dat het stil op de weg was en ik binnen recordtijd op mijn werk was.
Overigens, na mijn pensionering, ben ik gelijk via een uitzendorganisatie weer begonnen met werken en toen 5 dagen per week, dus je begrijpt, dat ik nu wat rustiger aan doe sinds vorig jaar. Met vriendelijke groet,

Rien Haring

 

 

We leven gelukkig nog en zijn niet ziek. Wel in isolatie uit afweer tegen dat virus. We vermaken ons wel al is het een surrealistisch geheel. We houden vol, er zal wel een keer een einde aan komen. Groeten,

Truus Hofer-la Rivière

 

 

Fijn te horen dat het goed met je gaat. Je activiteiten zijn opgeschort, ik las ergens dat je ook zou ophouden met 8 maart activiteiten. Er wordt wel gezegd dat dit de tijd is om wat nieuws te beginnen, dat dikke boek te gaan lezen dat al een tijdje klaarstaat enzovoorts. Datheb ik nog niet zo opgepakt. Ik merk eerder dat mijn leeftempo, toch al gestaag lager geworden de laatste jaren, nog wat minder is. Gevolg: ik verveel me niet!
Ander gevolg: er is nauwelijks wat opwindendst te melden. Ik pak geen grote boeken op, maar als er iets passeert dan haal ik daar iets over uit de kast, over pandemieën van de oudheid tot de vorige eeuw en ga dan verder in dat boek, over oost en west (De Stille Kracht voor de zoveelste keer gelezen), enzovoorts. Platen draaien, inderdaad, maar ook niet overdreven. Naar de bouwmarkt om te klussen? Ik pieker er niet over! Het snoeien van de appel- en perenboom, veel te laat, heeft me al een flink pijnlijke rug bezorgd. Ook mijn vrijwilligerswerk is gestopt, dat heb ik zelf gedaan rond carnaval, toen het allemaal nog niet zo ernstig werd gevonden. Het scheelt dat de berichten uit China al heel snel duidelijk maken dat het heel ernstig is, echt niet alleen voor gekke Chinezen of Italianen. Mondkapjes gekocht bij de apotheek toen die dat aan zo'n gekke oude man bij wijze van spreken cadeau wilde doen. Nog even dat vrijwilligerswerk. Daarbij hoort ook het schaakles geven aan leerlingen van basisscholen in mijn wijk, en het is leuk te merken dat ze het missen. Maar om dan vanaf thuis met opgeven van de zetten te schaken is maar een keer gelukt, dat noteren vinden ze maar niets.
Anders dan jij ken ik wel wat mensen die getroffen zijn, oppervlakkig gelukkig, en iemand die ik jaren niet gezien had, maar ik zit ook in een hotspot. Vlak tegen onze wijk Haagse Beemden is het dorp Prinsenbeek, onderdeel van de gemeente Breda. Waar het altijd heel leuk carnaval vieren is, met niet alleen de optocht (leuker dan de grote in de stad vind ik) maar ook de afsluiting waar niet alleen de zware carnavallers komen maar ook de gematigde met kinderen en zo. Ik zelf wist toen al dat je daar vooral weg moest blijven, maar wie neemt het de mensen kwalijk dat ze dat niet gedaan hebben na alle geruststellende praat van die eerste maand? De rest is geschiedenis. Ik hoorde al snel van iemand die daar in de zorg werkt van de klappen die in dat dorp gevallen zijn.
Onze reis naar China, vorig jaar juni al geboekt want als je het lang tevoren doet is dat goedkoop, is vanzelfsprekend niet doorgegaan. Kleindochter Aileen is 2 april vier jaar geworden, dat missen we. Haar vader Arjen Schul zou de dag daarvoor 38 zijn geworden, en dat zou ons bezoek ook wel weer een zware kant geven. Ik probeer wel wat Chinees te leren, en heb dus voor haar verjaardag enkele zinnen in het Chinees kunnen inspreken. Haar moeder Jie vond dat het heel goed uitgesproken is, maar de superbeleefdheid van de Chinezen heeft ook wel weer die kant dat je dat met een korreltje zout moet nemen. De uitspraak is juist heel erg moeilijk, en al doe je nog zo je best, ze verstaan je alleen bij veel herhaling en goede wil.
In Assen, waar mijn zoon Michaël met zijn gezin woont wordt over twee weken een jongetje verwacht. We kunnen dan niet op bezoek, maar de allergrootste zorg is dat dat goed moet gaan. Langzaam maar zeker gaat de ziekte die kant op, ook naar het ziekenhuis in Assen waar Annieke de afgelopen twee keer bevallen is, nadat thuisbevalling niet geadviseerd werd. Hoe gaat dat nu in zo'n situatie, vraag je je af.
Het thuisblijven is voor mij geen straf. Tenslotte kan je even naar buiten als je dat wilt, je kunt iedereen bellen, en niemand kan meer de smoes hebben dat hij of zij niet thuis was. Nou ja. Dit is het dan voor even. Groetjes,

Wim Schul

 

 

Dank voor je mail van 1 april j.l. Corona heeft hier nog niet toegeslagen. Met de gezondheid is het nu naar omstandigheden goed. In 2018 heb ik wel een “annus horribilis” doorgemaakt met 4 operaties. Gelukkig gaat het nu weer goed.
Ik heb veel waardering voor jouw inspanning om die “oude Raamstraters” te verbinden. Met vriendelijke groet,

Eric Deen

 

 

Zoals je weet 😊 breng ik de wintermaanden altijd door in Thailand bij mijn zoon en schoondochter. Daar was al lang het virus-probleem bekend en werden er maatregelen getroffen. Ik vermoed zelfs dat ik daar al de corona-griep heb gehad, alle verschijnselen wijzen erop. Er liepen in die tijd immers miljoenen Chinese toeristen in Thailand rond. Maar hier in Nederland heeft men zitten slapen en drong half maart pas de ernst van de zaak door, met als gevolg een groot gebrek aan alles.
Maar gelukkig ken ik geen slachtoffers en met David en May in Thailand gaat het ook goed. Zij hebben alleen te lijden onder dezelfde maatregelen als wij.
Verder heb ik het druk, zoals altijd. Websites en folders maken (o.a. voor Museum Paul Tetar van Elven in Delft, de moeite waard om te bekijken als het weer open is), alles gaat gewoon door. Hopelijk tot gauw ziens!

Henny van Ofwegen-Weerwag

 

 

Goed om weer even contact te hebben in deze tijd van social distancing. Het is niet zozeer de anderhalve meter afstand tussen toevallige passanten op straat, maar vooral de afstand tussen vrienden en kennissen. Samen een borreltje of een glaasje wijn drinken is er even niet bij.
Moeilijker voor mijn vrouw en mij is, dat we onze kleindochter, die we voor ‘corona' twee keer in de week zagen nu alleen via beeldtelefoon (Skype of hoe dat ook mag heten) zien. Confronterend is wel, dat zij, ze is zeven, er veel handiger mee omgaat dan wij, leden van een risicogroep. Dat laatste alleen maar vanwege de leeftijd. Onze kinderen zijn veel strenger in het afstand houden dan de overheid. Soms moeten we even wat spullen bij ze brengen, maar verder dan anderhalve meter van de voordeur komen we niet. Risicomijdend gedrag. Gelukkig helpt het!
Vanochtend hoorde ik op de radio een aangepaste afscheidsgroet; ‘tot zoens’. Bij sommigen zie ik daar wel erg naar uit. Met vriendelijke groet,

Maarten Mulder

 

 

Twente staat (voor het grootste deel) lichtgroen op de Corona-kaart van het RIVM. Het gaat dan ook goed met mij, echtgenoot en jongste zoon. Hopelijk geldt voor alle oud-klasgenoten hetzelfde, al verwacht je statistisch wel wat besmettingen. Onze schoondochter in Amsterdam is ziek geweest, erg benauwd en hoge koorts, ’t klonk niet erg aangenaam. En dan kun je er niet heen als ‘kwetsbare oudere’.
Vanmorgen belde iemand op om een afspraak te maken voor controle van de gasinstallatie (nog wel gas) en zei de afspraak toen meteen weer af na de vraag of er ouderen dan 70 in huis waren. Het begint behoorlijk te vervelen, tenslotte is niet iedereen hetzelfde.
Verder verandert er niet zo veel, aangezien we natuurlijk (allemaal?) al met pensioen zijn. Musea dicht, uitstapjes weinig zinvol. Wij houden ons bezig met de monumentenzorg in de stad – Enschede is daar heel slecht in – en met diverse projectjes die nu allemaal stilliggen. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!

Ingrid Astrego-Zijlstra