Ik kijk met veel plezier terug op deze periode om te beginnen in 1960 geschiedenis van Hr. de Haas: Fatum/noodlot etc. zo snel mogelijk, de winnaar kreeg een reep chocolade. En natuurlijk Mr. Nagelsmit, streng edoch rechtvaardig: Wat zette hij mij vaak voor joker, alleen omdat ik familie in Engeland had. Over Van Zutphen de tekenleraar, die mij vanaf het eerste moment in het lokaaltje apart zette. En nog veel meer.
Frank van Hees

Behalve Schoenmaker respecteer ik Koch (betrokken – en soms puike 'acts', inclusief zijn woede-uitbarstingen) en Van Dorssen (mild, geestig en geduldig). Verder Doornik, Herbschleb en Veen, hoewel die al trekjes hadden van de routineuze lesboer. Gisteren hoorde ik dat Doornik niet zo populair was, maar ik heb veel van hem opgestoken. Ik had ook een zwak voor Tijm: een lieve man, hoewel ik van hem verder niets heb geleerd.
Van de overige docenten heb ik niets geleerd. Ze waren voor mij allemaal, op hun best, mediocre, saaie lesboeren. En op hun slechtst vond ik het non-valeurs, of zelfs uitgesproken 'creeps', zoals Reints en geschiedenisleraar De Boer.
Van docenten die ik nooit heb gehad, zoals Mooiman en Birnie, kan ik uiteraard niets zeggen. Ook die lerares Nederlands met dat spannende strakke truitje heeft mij helaas nooit, in wat dan ook, mogen onderrichten.
Wim van Helden

De meesten die in 1960 zijn begonnen, mijn klasgenoten dus, hadden naast Mevrouw Sleutelaar voor Nederlands voor het onderwijs in de schone Franse taal de heer Hamers (bekend om zijn stopkreten Bon! Bien! of de dubbelequivalenten BonBon! en BienBien! De heer Mooyman doceerde slechts een hulpuur Frans. De leraar Biologie was de al eerder gememoreerde heer Pronk, voor de bovenbouw (zeg maar de exacte kant) was er ook nog mevrouw Hofdijk.
Hans Vos

• Birnie, frans

• C.H. de Boer, geschiedenis

Heel aardige en rustige man, die alles met een vleug humor oploste: Els Couprie zat eens tijdens de les in de bank volledig omgedraaid met haar achterbuur te praten, waarop hij zei: “Kijk uit hoor meisje, want zo kan je jezelf makkelijk met je vulpen in je rug prikken!”
Frans Schaasberg (1964)

Van de geschiedenisleraar de Boer kan ik mij nog herinneren dat we ergens in een lokaal zaten op de bovenste verdieping. De Boer zat met zijn tafel en stoel op een verhoging. Op een gegeven moment hebben we hem zo kwaad gemaakt dat hij de glazen asbak optilde en die daarna met een klap op de tafel liet neerkomen. Daarbij vloog de asbak uit zijn hand. De asbak zeilde daarna met een noodgang over onze hoofden. Ook dreigde hij vaak met "onder de klok gaan staan" als we weer vervelend waren. Het bleef meestal bij dreigen. Op een gegeven moment waren we het niet met hem eens en toen is een aantal van ons uit de klas opgestaan en is zelf onder de klok gaan staan om ons beklag over de Boer te doen. Weet niet meer hoe het is afgelopen.
Ronald Heemskerk

• N. de Boer, conciërge

Een echte ADO-fan.
Luc van den Bogaerde

• Bourgonjen, wiskunde

Bourgonjen was het bekende verdwaalde manneke dat verbaasd de wereld in keek en regelmatig twee verschillende sokken in die Jezus sandalen aanhad. Heb ik ook niets van geleerd. Volgens mij dateerde mijn wiskundekennis nog van Herbschleb.
Karel Brantz

• J.J. Bruggemans, scheikunde

Bijna iedere les had hij spannende verhalen over zijn waterpolo carriere. We noemden hem door die lange witte jas ook wel eens Dokter Kildaar, naar de serie over Kildare. Heb niets bij de man opgestoken.
Karel Brantz

• J.L.E Doornik, Nederlands

Hij had vaak heel jolige en maar ook heel knorrig buien. In beide gevallen wist je niet wat je als onschuldige leerling overkwam!
Frans Schaasberg (1964)

"Echte humor is de lach vermengd met een traan".
Frank Bom

De beste herinneringen bewaar ik aan Doornik. Al kettingrokend bracht hij ons liefde voor literatuur en poëzie bij. Peukjes drukte hij tussen zijn vingers uit en stopte ze daarna in de zak van zijn colbertje. Stonden er in 1964 al geen asbakken meer in de klas?
Ton Kropff

• Van Dorssen, wiskunde

Van Dorssen, door hem leerde ik wiskunde bijna leuk te vinden. Een verdraagzaam man ook. Toen ik eens uit balorigheid een punaise op zijn stoel had gelegd strafte hij mij slechts met de opmerking dat dit een echte kleuterstreek was. Hij suggereerde mij ook om naar Het Grote Philips (we schrijven 1964) te gaan "want daar kon je computerprogrammeur worden". Is gelukt.
Dick Bos

• D.H. Gobius du Sart, Duits

Uitstraling van rust.
Frans Schaasberg (1964)

Wist ik tot wanhoop te drijven door mijn aperte weigering om moeite te doen voor Duits (de oude vijand). Kreeg niet eens een 1 voor de moeite maar een dikke 0.
Dick de Gunst

"Hitler noemde zijn rijk het 1000-jarige rijk, het heeft dan ook wel 20 jaar bestaan".
Frank Bom

• G. de Haas, directeur en leraar geschiedenis

Een leuk stukje over directeur De Haas met een Karikatuur door oud-leerling Dick Matena.
Peter de Leeuw(1959)

In het eerste leerjaar had De Haas ons onder zijn hoede genomen en leerde ons over de Griekse mythologie en wereld. Ik hoor het hem nog zeggen: ”het eiland EU-BOE-HA”.
We moesten alle Griekse goden kennen met hun Romeinse versies.
Al pratend stond hij altijd met beide handen tegelijk onder de revers van zijn colbertjas te wrijven…een variant op Napoleon?
Peter Heidt en ik waren door hem uitverkoren (waar we dat aan te danken hadden?) om een stokoude invalide kennis van De Haas uit zijn statige herenhuis te sjouwen en daar ook nog een heel oud scheikundelaboratorium vanaf zolder uit te huizen.
Frans Schaasberg (1964)

Afschrikwekkende man.
Dick de Gunst

Onze klas 1a (1960) kreeg geschiedenisles van De Haas. Hij mocht dan een reep chocola uitloven voor degene die het snelst de Griekse goden en godinnen (+ Romeinse tegenhangers) uit zijn hoofd kon opzeggen, er ging ook een soort terreur van de man uit. Want wee je gebeente, als je ze niet uit je hoofd kende! Uit diezelfde klas is toen een jongen door hem naar huis gestuurd, omdat hij "hiëroglyfen" niet goed op het bord schreef...En ook wij kregen te horen, dat wij gingen behoren tot de 10% van de Nederlandse bevolking, die zo'n opleiding had genoten. Later, toen ik zelf voor de klas stond, hoorde ik van een collega geschiedenis, dat meneer De Haas na de oorlog een tijdlang gezuiverd was geweest. Geen kosjere man, dus..
Tonny van Dijk

Ik was die jongen, die naar huis gestuurd werd (zie boven de bijdrage van Tonny van Dijk). De Haas maakte in zijn tirade over mijn schrijffout een opmerking over mijn lengte. Ondanks mijn 13 jaar was ik al 1,90 meter en dat was al gauw zo’n 25 cm langer dan de directeur. Mijn moeder ging onmiddellijk met mee terug naar school en heeft hem op zijn opmerking over mijn lengte aangesproken. Hij ontkende en ik moest (toch) strafwerk maken. In latere jaren, toen de scores op mijn rapporten niet erg indrukwekkend waren, heeft hij daar nooit veel van gezegd. Anderen kon hij, zoals je je wellicht nog herinnert, daar bestraffend op aanspreken.
Soms komen excuses in merkwaardige vormen naar je toe.
Maarten Mulder

Al ben ik nu 87 jaar oud toch vind ik het erg leuk om de herinneringen van de latere lichtingen te lezen. Twee daarin genoemde namen herinner ik mij nog nl. de Haas, was directeur en ook toen al moest ik "onder de klok" als ik uit de klas was gestuurd. Door een strenge de Haas, met priemende ogen achter dikke brilleglazen, werd ik dan toegesproken. Verder herinner ik mij dat Nagelsmit in mijn tijd als jonge vent aantrad. Ik vond hem onsympatiek. Ik herinner me nog veel andere leraren en leerlingen, maar daarover zwijg ik maar want dat zegt jullie toch niets.
De school werd in de hongerwinter gesloten, ik was echter daarvoor al ondergedoken.
Theo Geurst

De Haas, een man om nooit te vergeten, een icoon: Klein mannetje, prachtig wit kievitskuifje, streepjeskostuum, zilveren horloge met ketting, zeer gedreven, gaf ook nog geschiedenis les in de eerste klas en liet ons deel worden van zijn passie voor de klassieke Griekse oudheid, het rijtje van de Griekse en Romeinse goden zit er nog steeds in. Ik zal ook nooit zijn kamer vergeten. Zo'n klassiek houten bureau (zal wel eiken geweest zijn, een prachtige buffetkast achter hem en, hoe kon het ook anders, een buste van Zeus. In het voorjaar en zomer op de fiets, zo'n zwarte klassieke ouderwetse met leren zadel, 's winters opgehaald door dhr. Lankhorst, onze tafeltennissende administrateur.
Peter de Ronde

• F. Herbschleb, scheikunde en natuurkunde

Volgens mij heeft hij als jonge leraar op de Stevin als voorwaarde voor zijn aanstelling bedongen dat hij in een fris en gerenoveerd scheikundelokaal kon lesgeven, want zo nieuw zagen de lokalen er nergens anders uit, neem bijvoorbeeld het biologielokaal, dat nog het interieur had van zeker 100 jaar geleden.

Naderhand ontmoette ik hem nog eens in het auditorium van de TU Delft op een reünie van afgestudeerde ingenieurs, hijzelf was op de TU docent geworden. Hem verteld dat ik enorm genoten heb van zijn heldere manier van uitleggen en inwijden in de geheimen van schei- en natuurkunde.
De topper onder de proefjes was en stukje natrium op een bakje met water leggen, waarna de hel losbrak in geluid, rondsuizen en fel licht van grote hitte, e.e.a. voorbereid door de amanuensis Nieuwenhuis met Engelse butler kwaliteiten: op de achtergrond en dienstbaar als je hem nodig had.
Frans Schaasberg (1964)

• J.P. Heyligers, lichamelijke opvoeding

Als hij iets nadrukkelijk wilde overbrengen, stonden zijn neusvleugels onder spanning, zodanig, dat de doorbloeding eruit verdween waardoor zich lichte plekje op aftekenden.
Frans Schaasberg (1964)

Heyligers heb ik een keer een wel zeer rood hoofd (zonder wit plekje) zien krijgen toen we tijdens een uitgevallen les van hem een opstel moesten schrijven over het "nut van de gymnastiek" en ik als eerste mijn epistel bij hem inleverde. Hij werd tijdens het lezen steeds roder. Na het lezen brulde hij "heb je wel eens van onbeschoft gehoord" en toen ik daar bevestigend op antwoordde schreeuwde hij "eruit!" en ben ik naar de Haas gehold om niet te worden ingehaald door de woedende leraar gymnastiek. Uiteindelijk heb ik een paar dagen 's-morgens vroeg onder de klok moeten staan vanwege het schrijven van een beledigend opstel (ik was me van geen kwaad bewust, had alleen maar een les van Heyligers beschreven). Verder ben ik, volgens mij, een redelijk brave leerling geweest.
Peter Heidt (1964)

Hij was inderdaad van vele markten thuis, ook honkbal (softbal) mocht zich in zijn bijzondere belangstelling verheugen. Alleen....... bij deze typische zomersport zat hij op c.a. 10 m achter de thuisplaat, gezellig in het zonnetje, op een klapstoel, naar willekeur kreten als wijd en slag (voor de kenners bekend) roepende en 3 slag, 4 wijd net zo gemakkelijk wisselend met 4 slag 3 wijd, vrije loop, uit (!!!), zodat niemand er meer een touw aan kon vast knopen. Met name Victor Knippenberg (leuk dat je komt), een getalenteerd honkballer destijds en een jaar klasgenoot, bracht hij daarmee regelmatig tot wanhoop.
Peter de Ronde

Geweldige man! Elk wedstrijdje hockey moest van hem in een gelijk spel eindigen. Pracht stand, zei hij en blies af. Het heeft jaren geduurd eer ik dat begreep. Onvergetelijk ook zijn vrije slagen die hij gaf: wegens stom spel, danwel wegens zeer stom spel.
Maarten Mulder

Van Heyligers heb ik wat voetballen betreft nooit wat geleerd. Komt waarschijnlijk door dat getik met die stok op de grond. Hij zag er ook niet erg sportief uit. Trouwens in de vierde klas vroeg hij me of ik niet voor zijn clubje Quick Den Haag wilde gaan spelen. Hij kon wel regelen dat ik in het eerste zou komen. Ik moest er wel om lachen, omdat ik net een contract bij ADO had getekend en voor het Nederlands elftal 16-18 was geselecteerd. Hij liep hoofdschuddend weg over zoveel onbenul. In 2013 voetbalde de kleinzoon van mijn broer zo goed bij jawel Quick Den Haag dat hij op zijn 11 de jaar een contract bij Sparta kreeg. Wel geen echte Brantz, maar wel een van de Brantz-tak. Heeft Heijligers toch nog een beetje gelijk gekregen.
Karel Brantz

Tsjee, Heyligers, da's waar ook. Zo worden je herinneringen weer aangeboord. De sympatieke gymleraar met de stampende stok. En de vergroeide handen waaraan hij zich liet opereren en daarna weer een paar oefeningen voordeed ondanks zijn leeftijd. De moeilijkere capriolen liet hij over aan Rob Olieroock en Wim Burgler, de spierbundels van ons groepje.
Dick Bos